Als de achttienjarige Andrea direct na de Spaanse Burgeroorlog (1936-1939) in Barcelona gaat studeren, vindt ze onderdak bij haar familie: haar grootmoeder, tantes en ooms, die met elkaar in een huis wonen dat niet meer is wat het is geweest. Andrea komt er terecht in een wereld die is getekend door de oorlog en wordt bevolkt door verbitterde en verdwaasde figuren; een 'niets' dat haar omringt en waarin zij zich staande moet zien te houden. De beklemmende sfeer in dat spookhuis aan de calle de Aribau vormt een schril contrast met de illusies waarmee Andrea in Barcelona was aangekomen. Met de heldere stem van haar jeugd, in een taal die alle zintuigen prikkelt, doet Andrea verslag van haar pogingen te ontsnappen aan het niets en het leven in al zijn volheid te leren kennen. Carmen Laforet baarde in 1944, op 23-jarige leeftijd, veel opzien met haar debuut Nada, dat niet alleen de censuur van Franco wist te passeren, maar ook werd bekroond met de belangrijke Nadal-prijs. "Nada" is nog altijd een van de populairste klassiekers uit de Spaanse literatuur. Carmen Laforet, die in 2004 overleed, laat een klein oeuvre na waarvan "Nada" het onbetwiste hoogtepunt vormt. "Carmen Laforet vertelt het verhaal met een proza dat varieert van ijskoud tot vlammend, waarin wat wordt verzwegen belangrijker is dan wat wordt gezegd, en waardoor de lezer wordt gevangen in een onbeschrijflijke beklemming, van het begin tot het eind van de roman." - uit het nawoord door Mario Vargas Llosa.