De Fransman Félix Fénéon (1861-1944) was een raadselachtige man die als schrijver tot voor kort alleen in kleine kring bekend was. Anarchist, dandy, uitgever van Rimbaud en Joyce, gereserveerd, naar het uiterlijk onbewogen maar van binnen ziedend. Fénéon was een gezaghebbende criticus die (neo-)impressionistische kunstenaars voor het eerst in de schijnwerpers zette. Fénéon redigeerde anarchistische of geestverwante bladen en blaadjes, en gold als een groot stilist. In 1906 trad Fénéon een jaar in dienst van de Parijse krant Le Matin, waar hij gemengde berichten maakte. Zijn 'faits divers' verschenen anoniem op de voorpagina, maar het duurde niet lang voor insiders Fénéons korte berichten − romans in een notendop – trefzeker herkenden. Samen vormen ze een caleidoscopisch beeld van het jaar 1906 in Frankrijk, een felbewogen jaar, met sociale conflicten en de moeilijke boedelscheiding van Kerk en Staat. En met de grauwe, dagelijkse werkelijkheid van het leven, de tegenspoed en de dood, vooral de dood… Fénéon toont hoe hardboiled journalistiek in al zijn beknoptheid grootse literatuur kan worden: een geheimtip.