Norman Ollestads jeugd stond in het teken van de trainingen door zijn vader die van hem een jongen zouden maken die voor niets en niemand bang was - wat hem uiteindelijk ook het leven zou redden. Toen Norman elf was, was hij met zijn vader en diens vriendin in een gehuurd vliegtuigje op weg naar een wedstrijd. Tijdens een hevige sneeuwstorm in de bergen stortte het toestel neer, op een hoogte van bijna 2500 meter. Normans vader, coach en held, was dood, en Norman moest in paniek zelf de berg zien af te dalen, omgeven door sneeuw en ijs. Zonder enig hulpmiddel wist hij de elementen te trotseren en de lessen die zijn vader hem had geleerd in praktijk te brengen. Zoals hij na afloop zei: 'Mijn vader heeft me geleerd nooit op te geven.' Nu hij er niet meer is is het prachtig geschreven, verbijsterende en waargebeurde verhaal van een jongen die zijn halve jeugd voor zijn vader leefde en uiteindelijk dankzij hem overleeft.