In deze roman vertelt Abulhawa het verhaal van de Palestijnse vluchtelingen die in 1948, na de stichting van de staat Israel, uit hun land verbannen werden. De familie Abulheja wordt gedwongen het dorp Ein Hod te verlaten en naar een vluchtelingenkamp in Jenin te gaan. In de chaotische vlucht raakt de jonge Isma'iel vermist. Hij wordt meegenomen door een Israelische soldaat. Gedreven door een alomvattende haat jegens de bezetters kiest Isma'iels tweelingbroer Joessoef de radicale kant van de PLO. Door de ogen van Amaal, hun jonge zusje, maken we drie decennia van geweld en oorlog mee.