Met nietsontziende eerlijkheid en een flinke dosis zelfironie wordt in Ontbijten in je eentje een dag uit het leven van de auteur beschreven, afgewisseld met langere verhalen over vroeger en nu. Het ontbijt in je eentje, hoogstens met de krant, de nachtelijke beroving in het steegje om de hoek door een jongen die haar kleinzoon kan zijn, de illegaal die ongevraagd zijn intrek in het schuurtje heeft genomen en daar met veel politiegeweld op een stille zondagmorgen uit wordt gehaald, het wordt allemaal openhartig beschreven. Het meest ontroerend zijn de passages over haar scheiding. Ingeruild voor een jonger exemplaar, zoals zo vele vrouwen overkomt, weet Stellweg haar nieuwe leven zonder zelfbeklag weer op te bouwen. Want wie geen verleden heeft, heeft ook geen toekomst.