Iets langer dan een half jaar geleden, dat was in 2005, inde tijd dat ik helemaal was afgegleden naar de bodem vanhet voldongen feit, gebeurden er verschillende dingendie amper met elkaar samenhingen en die uiteindelijk ookallemaal, op zichzelf genomen, als triviaal en nikszeggendte omschrijven waren.Zo begint Bittergarnituur, de debuutroman van ArthurWevers, een wervelend verhaal over de liefde – eenverteller gaat vreemd met de vriendin van een van zijn bestevrienden. Hij wordt uit huis gegooid en de enige plek waarhij terecht kan is de woonstee van de bedrogen vriend.De verteller wringt zich in allerlei bochten om het overspelgeheim te houden – maar dat is niet eenvoudig.Zomaar een liefdesverhaal dus. Met evenveel tragische alskomische kanten – maar dat levert niet ‘zomaar een roman’op – want in het boek ziet het er anders uit. Het verhaal gaatzo verder:…maar die zich wel zo samenvoegden datik vermoedde dat er iets achter zat,een zin die die toestand kon verklaren,en dat terwijl zo’n verband er misschiendus echt niet was. Hoewel… We zullen zien.