Leopold Flam en de utopie wordt voorlopig de magistrale reeks van De beet van de adder afgesloten. Ongetwijfeld was het reeds de grote verdienste van Hubert Dethier, om ons in de eerste vier delen de ogen te openen voor een weinig gekende erostraditie die nochtans reeds uitvoerig door Leopold Flam werd verkend. Wat het vijfde deel zo ongemeen boeiend maakt, is dat Dethier de eros bovendien weet te verbinden met een lange traditie van utopische denkers. Hij geeft ons, in het licht van Flams onderzoek, een inzicht in de manier waarop het begrip eros overleefde en doorwerkte in een gewijzigde eschatologische of utopische vorm, zoals dit onder meer het geval was in talrijke ketterse bewegingen en in de hedonistische, libertijnse filosofie. Filosofie als ophelderend en verhelderend denken is volgens Leopold Flam en Hubert Dethier een probleem-denken, dat altijd tegen de algemene stroming in gaat. Ze is de samenvattende gedachte van haar tijd, voor zover ze die tijd door een verder denken of toekomstig denken negeert en overstijgt. De utopie dient opgevat te worden als een toekomstig probleem-denken. Voor Thomas Morus, Francis Bacon van Verulam en Charles Fourier heeft utopie een filosofische betekenis, omdat ze tegen de vaststaande idolen of ideeën van de eigen tijd ingaat. Als men beweert dat filosofie alle in een democratie levende individuen aanbelangt, dan oefent men daarmee impliciet kritiek uit op de bestaande democratie en denkt men aan de toekomst. De utopie is onlosmakelijk verbonden met de kritiek op alle krachten die de eigen tijd aan banden legt.