Oboema Sesetokoe verwierf bekendheid tot ver over de grenzen van Amsterdam-Oost als het onderwerp van de allereerste docusoap die op de Nederlandse televisie werd uitgezonden: Achter de wolken met Oboema en José. Hij is een echte Jarobe, een 'witte bosneger', en werkt voor zijn eigen stadsdeel als boekhouder. Daarnaast vindt hij grondige inspiratie in het toeren op de brommer. Hij verkent ons kleine kikkerland tot in de meest afgelegen hoeken en gaten, gewoon vanwege het overdonderende gevoel van vrijheid dat een stevige rit op de stalen pony door de polder, het vlakke land met daarboven die adembenemende wolkenluchten, een bescheiden berijder kan geven. Het is Sesetokoes gewoonte om onderweg foto's te maken van wat hem opvalt. Zijn foto's zijn momentopname en reportage ineen, zijn beelden zijn emblemen waarop de kern van dit tijdsgewricht te zien is: een in rood lakleer gehulde damesbips, een vergeten plastic zak, een radiografisch bestuurbaar vliegtuig. Thuisgekomen, uithijgend, vol van indrukken zet Sesetokoe zich aan de schrijftafel om zijn impressionistische, in de filosofie van Schopenhauer en Mike Tyson gewortelde geest en zijn diepste poëtische denkkracht los te laten op een vers blad handgeschept papier. Zo ontstaat bij elke fotografie een volkomen gelijkwaardig equivalent in woorden. In Op een brommer zijn dertig gedichten en dertig foto's met de grootste zorg en precisie bijeengebracht. Tezamen geven zij blijk van een diepbetrokken mensbeeld en, impliciet, van fundamentele waardering voor onze blakende eenentwintigste eeuw.