De 'ik' in "Op zijn Chinees", het eerste boek van Hans van Hartevelt (1953) is een Nederlandse congresorganisator, die een jaar lang moet samenwerken met Yu Ge, een volledig onervaren Chinese collega. Zijn talloze reizen door heel China zelfs tot in het grensgebied met Siberië, leveren schitterende verhalen op, o.a. over hilarische eet- en drinkpratijen, over het contrast tussen revolutie em decadentie, tussen de indrukwekkende Chinese cultuur en de chaos van alledag, tussen de beschikbaarheid van Mongoolse meisjes en de onbereikbaarheid van Tibet. Herinneringen aan een intrigerende ontmoeting met de Dalai Lama en aan een verblijf in Moskou op het moment van de Augustus-coup vormen in deze roman dramatische buitenlandse intermezzo's. De voorliefde van de 'ik' voor Tibet stelt de geleidelijk gegroeide vriendschap tussen beide mannen op de proef.