De verhalen in deze bundel va F. Willemsen gaan over gemis, verlies, afscheid. Ze gaan over mensen die niet in staat zijn daadwerkelijk iets voor elkaar te betekenen, mensen die leven in het schemergebied tussen wenselijkheid en werkelijkheid, waar de waanzin vaak dreigend op de loer ligt. Toch is Operatie glimlach allerminst een treurig boek. Dat komt doordat F. Willemsen over de donkere en meestal uitzichtloze wereld van haar personages het milde licht van mededogen laat schijnen. Wat al deze verhalen ook wonderlijk licht houdt, is de sobere, ingehouden stijl van de auteur. Deze stijl is subtiel laconiek, alsof de schrijfster tegen de lezers wil zeggen: zo is het leven nu eenmaal.