Passages/Passanten van Jean Marie de Smet bevat een aantal gedichten die geïnspireerd zijn door de straatfotografie van Griet Blomme. Straatfotografe is een genre dat het reilen en zeilen van alledaagse mensen vastlegt. Het is de werkelijkheid die zich voor de camera afspeelt, zonder technische ingrepen, zonder manipulatie. Geheel onverwacht is het volle leven aanwezig voor de lens van de fotograaf en lijken mensen in hun ziel te laten kijken. Mensen die meedeinen op het ritme van de tijd, in de stad vol dissonante poezie, soms luidkeels schaterend, soms gevangen in de Schreeuw van Munch. Het is alsof je bladert in een nooit eindigende biografie van de mensheid. Jean Marie de Smet schrijft poezie, proza en theaterteksten en publiceert regelmatig in tijdschriften. Van zijn hand zijn tot nu een vijftal dichtbundels verschenen. Hij was een tijdlang journalist en doceerde journalistieke technieken aan de Artevelde Hogeschool in Gent.Griet Blomme was jarenlang docente Fotografie aan de Kunsthogeschool St.-Lucas-Gent. Haar werk was te zien op een aantal individuele en groepstentoonstellingen. Jean Marie de Smet debuteert in 1978 met Vluchtig als de Jaren, een bundel romantische gedichten waarin vergankelijkheid en natuurbeleving centraal staan. Ook in de daaropvolgende bundels blijft de thematiek van wat verloren ging en de onbereikbare geliefde centraal staan. In Visconti (1979) en Herfsttijloos (1981) zijn de themas als schoonheid en verval ingebed in een cultuurhistorisch besef. Een criticus schrijft dat deze poezie de stilte probeert samen te vatten. Daarna volgt De Mooie Leegte (1988) waarin de mystieke belevenis centaal staat die zowel de middeleeuwer Ruusbroec als de hedendaagse bergbeklimmers drijft. Het lijkt een voorlopig eindpunt in de zoektocht van de dichter naar stilte en het witte blad papier. Ruim zestien jaar later (2004) verschijnt Dierbare Melancholie, een bundel prozagedichten die een amalgaam zijn van nieuwe romantiek en postmodernisme. De bundel is een risicovolle onderneming waarin verschillende prozaïsche genres worden ver-dicht zoals het filmscenario, het gesprek, de opsomming, de brief, het essay, e.d. In de jaren die aan deze bundel vooraf gaan publiceert J.M. de Smet onder de schuilnaam Anne de Sainte Foy een aantal speelse parlando gedichten die een nieuwe toon zetten in zijn werk.Passages/Passanten grijpt terug naar de sfeer van zijn eerste gedichten die eerder klassiek van opbouw zijn. In principe zijn de themas dezelfde gebleven: pijn, koude, verlies, vergeefsheid. De spanning tussen wat Breton ooit de stuiptrekkende schoonheid van de stad&157; heeft genoemd en de passanten gevangen in hun troosteloze ik&157;, zoals het luidt in een van de gedichten, kan alleen maar worden opgeheven door de troost en geborgenheid van de geliefde.