Dit boek bevat het ontwerp van een theorie voor de praktijk van de pastorale zorg. De auteur zoekt aan de hand van centrale antropologische en theologische vragen het gesprek met theologiestudenten, pastores en andere pastorale werkers over de identiteit van de pastorale arbeid, in relatie tot andere vormen van zorg en begeleiding. Tevens wordt een beeld geschetst van de stormachtige ontwikkeling van het pastoraat en de pastorale theologie gedurende de tweede helft van deze eeuw. Op historische gronden kan een vijftal opvattingen van pastorale zorg worden onderscheiden, waarvan al in de klassieke oudheid sporen terug te vinden zijn. Hier wordt gekozen voor een benadering waarin het begrip zorg wordt bezien vanuit 'heel de mens', onder het aspect van diens geestelijk functioneren. In deel I, Theologie, wordt dit inhoudelijk uitgewerkt met behulp van een hermeneutische benadering, waarin theologische en psychologische begrippen op kritische wijze op elkaar betrokken worden, om zo inhoud te kunnen geven aan de verschillende functies van pastorale zorg: helen, bijstaan, begeleiden, verzoenen. In deel II, Differentiatie, wordt een beeld geschetst van de huidige gedifferentieerde pastorale praktijk naar zijn individuele, kerkelijke en maatschappelijke aspecten. Ook het instellingspastoraat komt hier aan de orde. In deel III, Praktijk, wordt aandacht geschonken aan de ambachtelijke aspecten van de pastorale zorg en de leerweg die hiervoor gevolgd dient te worden.