Pedro Páramo vertelt het verhaal van de gelijknamige grootgrondbezitter en dorpstiran van Comala, een hoop stenen in de woestenij onder de brandende zon. Pedro Páramo heeft orde gebracht in zijn dorp, maar de rust die er heerst is kerkhofrust. De doden praten door in hun graven en vertellen, fluisterend en zuchtend, over zijn wandaden. Met een geraffineerde verteltechniek schildert Rulfo het beeld van de klassieke potentaat, die zijn hele leven zijn dorp heeft geterroriseerd uit woede om het verlies van zijn grote jeugdliefde.