Een vermaarde taalwetenschapper wordt tot een dramitische daad gedreven waarmee hij een vermeend plagiaat hoopt te verbergen. Philipp Perlmann fungeert als voorzitter van een vijf weken durend internationaal congres van taalkundigen in een hotel aan de Italiaanse kust. Alle aanwezigen zijn goede bekenden van elkaar en iedereen heeft laten merken hoge verwachtingen te hebben van zijn leiding en van zijn ongetwijfeld originele en vernieuwende bijdrage. Dit leidt tot paniek bij Perlmann, want de werkelijkheid is dat hij niets heeft voorbereid - hij had gedacht te kunnen vertrouwen op zijn grote kennis en improvisatievermogen. Bovendien wordt hij geremd door het besef dat de zekerheden op zijn vakgebied hem uit handen zijn geglipt, en daarmee twijfelt hij aan zijn hele bestaan. Om niet door de mand te vallen besluit hij de bijdrage van de Russische wetenschapper Leskov, die heeft bericht niet te kunnen komen, te vertalen en als de zijne te presenteren. Perlmann isoleert zich bijna volledig van het gezelschap, vertoont steeds meer neurotisch gedrag en glijdt af naar een toestand waarin hij de omstandigheden en zichzelf niet meer goed in de hand heeft. De gebeurtenissen nemen een dramatische wending als Leskov laat weten dat hij toch nog komt.