Na Kaputt en De huid en de jubelende woorden van Tom Lanoye over Malaparte in De Wereld Draait Door is het tijd voor een nieuwe vertaling van een van Malapartes boeken. IJzer koos in samenwerking met Jan van der Haar voor Bloed. Ik verafschuw bloed. Een afkeer die door een ervaring komt van niet alleen mijzelf, maar van heel mijn generatie. En alleen daarom heeft die waarde. Uit deze ervaring stammen de verhalen in dit boek: ze vormen de geschiedenis van mijn eerste inzichten, ontdekkingen en onthullingen van de mysterieuze wetten van het bloed, evenals van het trage, pijnlijke zwoegen waardoor ik dat ultieme evenwicht kon bereiken van bloed en bewustzijn waaruit de waardigheid van elk beschaafd mens en volk bestaat. De geschiedenis dus van niet alleen mijn leven, maar ook mijn bewustzijn. En mogen sommige van deze pagina’s wreed lijken, dan moet u bedenken dat ik ze niet heb gebundeld uit een morbide genoegen in wrede beelden, maar om te tonen hoe men door de pijnlijkste ervaringen een ultiem, vrij bewustzijn van zichzelf en zijn volk en zijn tijd kan bereiken. Curzio Malaparte is het pseudoniem van Kurt Erich Suckert geboren in Prato, Toscane op, 9 juni 1898 en gestorven in Rome op 19 juli 1957. Zijn vader, een textielhandelaar, was van Duitse komaf, zijn moeder kwam uit Toscane. Over zijn pseudoniem, zo gaat de legende, moet Malaparte ooit hebben gezegd: “Napoleon heette Bonaparte en is raar aan zijn eind gekomen; ik heet Malaparte en zal gelukkig sterven.”