Pierre Lauffer was een man van grote, meeslepende passies. Geboren in 1920 op zijn geliefde Curaçao, bracht hij het eigene van zijn land tot uitdrukking in volwaardige literatuur. Hij zag schoonheid in het alledaagse en legde een vergrootglas op gevoelens en gebruiken van de meest eenvoudige mensen. Met zijn gedichten en verhalen doorbrak hij de koloniale opvattingen van zijn tijd en de inherente schaamte voor de eigen cultuur. Een keerzijde van die passie was zijn sterke afkeer van sociale conventies, luxe en formaliteiten. Die legde hij categorisch en luidruchtig aan de dag, zonder acht te slaan op het spoor van onrust dat hij daarmee door zijn leven trok. Zijn liefde voor het eigene, maar ook zijn menselijke tekortkomingen en zijn wisselende stemmingen, joegen hem als dichter op en bewogen hem tot schrijven. Deze goed geschreven biografie gaat over Pierre Lauffer als dichter, schrijver en als mens. Het verhaal wordt prachtig ondersteund door goed uitgekozen fragmenten uit zijn werk. Ma un deseo mi ke benta Den bosnan ku ked'atras: Kaminda chapi kai for di mi man Lant'é I sigui bòltu tera gordo, Planta, kuida, kosechá E lenga dardu di nos mama. For di: 'Ya no ta falta muchu mas' Lágrima i Sonrisa Slechts één wens leg ik in uw midden, U, die na mij achterbleef: Neem de hak op, mag ik bidden, Die ik losliet, aan u geef. Blijf de gulle grond bewerken, Zaai en oogst, nú, ándermaal, Dat speelse lied van onze lieve moedertaal. Uit: 'Het zal niet lang meer duren' Een lach en een traan Bernadette Heiligers werkte 10 jaar als journalist dan wel programmamaker bij de radio. Onder andere in 1986 schreef ze Curaçao Close-up, een Engelstalige publicatie over Curaçao voor Macmillan Caribbean, in 2003 Cultuur maakt het leven mooier bij het vijftigste bestaansjaar van het Prins Bernhard Cultuurfonds Nederlandse Antillen en Aruba, en in Kristòf 'Forsa di Palabra' (De kracht van het woord), ter ere van een nieuwe dichtbundel van Nydia Ecury. In 2004 publiceerde ze eigen werk, geïllustreerd door Elis Juliana. Met medewerking van Jos de Roo schreef ze in 2005 Vanuit de UNA gezien, een kijk op de Curaçaose samenleving, bij het 25 jarig bestaan van de Universiteit van de Nederlandse Antillen. In 2008 verscheen haar bundel Flecha, met 33 verhalen in het Papiaments. Voorafgaand aan de biografie over Pierre Lauffer, stelde ze in samenwerking met Lucille Berry-Haseth, voor de Stichting Pierre Lauffer een theaterprogramma samen met zijn literaire en muzikale werken.