Tijdens zijn werk als schrijver van reisverhalen stuit Ludo op het web op een oude strandfoto. Ludo vindt dat hij veel op het kleine jongetje op de voorgrond lijkt, maar zijn collega herkent hem niet. De foto maakt de herinnering wakker van de magische zomerweken uit Ludo's kindertijd, toen hij samen met Sylvie de wereld ontdekte. Die vakantie van 1968 eindigde echter in een drama en Sylvie heeft hij daarna nooit meer gezien. Maar wat gebeurde er nu eigenlijk in die zomer? Als hij jaren later denkt Sylvie terug te zien, krijgt hij eindelijk de kans om het geheim van die ene paradijselijke vakantie te ontrafelen. René Snoek weet in zijn tweede roman dezelfde betoverende, rustige toon vast te houden als in zijn algemeen geprezen debuut Zo vergaat een meisje. Herinneringen, fantasie, werkelijkheid, nuchterheid en humor smelten samen tot een wonderlijk én ontroerend verhaal. Eenmaal beginnen is uitlezen. 'Snoek heeft met zijn vakmanschap en uithoudingsvermogen en met zijn fijne, sierlijke pen een ode aan het leven zelf geschreven.' Juryrapport nominatie Geertjan Lubberhuizenprijs 2003 'Meer dan een traditioneel verhaal is Zo vergaat een meisje – de titel is ontleend aan Nescio – een meesterlijk gestileerd buiten de tijd geplaatst monument voor de tijd.' Juryrapport nominatie Debutantenprijs 2003