Er zijn de afgelopen decennia diepe gaten geslagen in het geestelijk leven in Nederland. Velen maken zich zorgen over het geesteloze karakter van het kerkelijk leven, en vaak is dat te herleiden tot het karakter van de prediking. De hervormde predikant dr. C.A. van der Sluijs ziet twee gevaren: enerzijds de inkapseling van het Woord in de traditie, die leidt tot een dode rechtzinnigheid, anderzijds het pleidooi voor charismatische vernieuwing in de kerken van de Reformatie, die leidt tot het losmaken van Woord en Geest. De auteur wijst een andere weg en ijkt in dit boek de prediking opnieuw aan het sola scriptura van de Reformatie, in een poging tot sanering en genezing van diverse afwijkende vormen van prediking. Hij behandelt daartoe de positie en kenmerken van profetische, reformatorische prediking, waaronder de plaats van de verkiezing en de verwerping in verband met de soevereiniteit van God en het genadekarakter van het geloof. Daarbij wordt grote aandacht gegeven aan het karakter van de prediking als een vertaling van het 'Alzo spreekt de HEERE'. Ook de uitdagingen van diverse vormen van opwekkingsprediking van een meer evangelische snit, zoals bij C.H. Spurgeon, D.L. Moody en Martin Lloyd-Jones, komen aan de orde. Een en ander leidt in dit boek tot een haarscherpe analyse van de scheiding der geesten. De auteur wil daarmee een actuele positiebepaling en afbakening bieden, waarbij slechts het 'alleen de Schrift' uit de crisis kan leiden.