Reis naar Vallentgod is minder strak samengesteld dan we van Chris Honinghs bundels. Wel zijn er vier afdelingen, maar daarbinnen hanteert de dichter een vormenscala dat de zeer diverse inhoud lijkt te weerspiegelen. Zo heeft de wereldboom Yggdrasil een verticaal langgerekte vorm en bestaat een zonsondergang, uit een soort wolkenflarden. De treffend simpele gedichten die de eerstee schreden van de cinematografie begeleiden steken in een eenvoudig gewaad. De dromen van honden/wolken natuurlijk episodisch van stijl. Ongekende, nieuwe werelden van inhoud/vorm, zoals altijd bij Honingh goed voor telkens iets andere, net niet uit een andere bron gekende sensaties. Erick Kila in de Haagse Courant over De Rinkelbom: 'Het speelse dat de titel belooft (een rinkelbom is een tamboerijn) wordt waargemaakt. Als Honingh het landschap ziet, gebeurt er wat. Het land wordt spiegel voor het gemoed,dan blijkt het een tweeledig land: een gebied dat je waarneemt én een domein waarin het vreemde, het magische op de loer ligt. Honinghs land bestaat door de poëzie. Zijn poëzie dankt haar bestaan aan het landschap. Een wisselwerking die de fantasie uitdaagt en die, volkomen vanzelfsprekend, merkwaardige ontmoetingen oplevert.' Chris Honingh is geboren in 1959 in Amsterdam, waar hij een opleiding voor tekenleraar volgde. Hollands Maandblad, Maatstaf, Raster en De Revisor publiceerden gedichten van zijn hand. De reis naar Vallentgod is zijn vijfde bundel.