Michons verrassende vertrekpunt bestaat uit de weinige foto's en portretten die van Rimbaud bewaard bleven. Hij 'ondervraagt' de getuigen van zijn leven: Georges Izambard, de leraar op het lyceum van Charleville bij wie Rimbaud steun en aanmoediging vond. Théodore de Banville wiens gedichten niemand meer leest maar die rond 187O als mentor van de Franse dichters optrad, en Verlaine natuurlijk, die in 1874 met een slecht gericht schot aan zijn stormachtige verhouding met Rimbaud een einde maakte. Aan het hoofd van deze stoet plaatst Michon de kroongetuigen, de ouders van Rimbaud.