'Samen met andere kinderen-waar-wat-mee-is mag Daniel in de grote arena van de Houston Rodeo. Hij krijgt een cowboyhoed op, waar z'n blonde haar net onder uit steekt, rijdt een rondje op een westernpaard, mag met een lasso gooien, geitjes aaien, op de namaakstier die echt beweegt'' Silvie en Harro verhuizen met hun drie zonen naar Houston in Texas en kijken hun ogen uit. Rodeo's, snelwegen, winkels, alles is groter dan groot. Ze leren de stad van de andere kant kennen als blijkt dat Daniel, de middelste zoon met het syndroom van Down, er met open armen wordt ontvangen. In dagelijkse verhalen beschrijft Silvie op luchtige toon hoe haar Nederlandse gezin een plek vindt tussen de cowboys. Ze verwondert zich over het gebrek aan historie en de gereserveerde vriendelijkheid van de Texanen met hun voorliefde voor baseball en grote steaks. Ze schudt haar hoofd om Simeon, de jongste van de drie die er zo z'n eigen mening op na houdt. Ze is vol bewondering voor Daniel die zonnig in het leven staat en bezorgd om Julian, die zich moedig stand houdt op zijn nieuwe school. Ze vertelt over haar leven als schrijfster en 'vrouw van' en laat zien hoe het drukke huishouden blijft draaien ook al gaat de vaatwasser kapot en is er weer eens een kind ziek.