Vasisli Rozanov (1856-1919) noemde zichzelf graag <<een verbazingwekkend mens>>, en dat was hij. Gedurende zijn leven en ook daarna was hij een omstreden figuur in de Russische letteren. Men maakte hem uit voor aartsreactionair, antichrist, antisemiet en pornograaf, en de censuur zat hem voortdurend op zijn nek. Rozanov was nu eenmaal een principiële dwarsligger die het voortdurend opnam tegen de heersende openbare mening en het gezag. Zo gold hij vóór de Russische revolutie als links, maar was hij tijdens de revolutie de felste criticus ervan. Hij was ervan overtuigd geraakt dat het christendom aan de bron stond van de revolutie en dat zou onherroepelijk voor een einde van de beschaving zorgen. Als hedendaags lezer kun je niet anders dan Rozanovs visie op de toekomst van de Russische revolutie <<visionair>> noemen. Slaviste Yolanda Bloemen maakte uit Rozanovs drie sterk autobiografisch getinte hoofdwerken - Solitaria, Gevallen bladeren en Apocalyps van onze tijd- een keuze. Het resultaat: een uiterst boeiende en vooral tegendraadse collectie literaire fragmenten, aforismen en persoonlijke notities van iemand die rustig een van de meest opzienbarende fenomenen van de Russische letteren genoemd kan worden. Of om het in zijn eigen woorden te zeggen: <<Ik heb het alleronbenulligste, het allervergankelijkste in de literatuur geïntroduceerd, de onzichtbare bewegingen van de ziel, de spinnewebben van het dagelijks bestaan. En ik heb het allemaal zelf bedacht - geen jota is geleend. Verbazingwekkend. Ik ben werkelijk een verbazingwekkend mens.>>