Honderdduizend dromen en geen illusies, zo heet het doodlopende straatje waarin de overwegend vrouwelijke personages in Blue Roses verzeild zijn geraakt. Via een drietal driehoeksverhoudingen en een aantal complexere relaties maakt de lezer kennis met een studentenmilieu dat uitblinkt in het haten van de medemens en het koesteren van cynisme en dronkenschap. Toch is Blue Roses geen in alcohol gedrenkte nostalgische terugblik op het heerlijke studentenleven, maar een overtuigende schets van een in se willekeurig milieu waar verveling spannend is, seks stinkt, kosten geldt als de levenshouding bij uitstek en alle hoop ondanks alles gevestigd blijft op dat ene totale feest aan het eind van het boek.