Gehinderd door ruimte noch tijd dwaalt Jean Baptiste Morreau, geboren in 1923, door zijn leven. Hij heeft de gave om diepe gevoelens in gedachten en woorden om te zetten op een manier dat er licht en klank aan het leven gegeven wordt. Verbijstering over meedogenloze wreedheid en verslagenheid bij het sterven van een zeer dierbare vinden daarbij evengoed een plaats als herinneringen, soms wel van zestig jaar terug, waarin hij op humoristische wijze zijn leven verwoordt. Hij vertelt zowel in gedichten als in prozafragmenten, nu eens spiritueel en ernstig, dan weer speels en lichtvoetig. Verlangen en zoeken, maar ook vinden zijn daarbij belangrijk voor hem. Ruimte noch Tijd beschrijft gebeurtenissen, gemoedstoestanden en levensfacetten in uiteenlopende stijlen. Toch vormt het één geheel, doordat overal de gehechtheid aan het leven naar voren springt en het zoeken naar fundamenten, die uitstijgen boven wat we als mooi of lelijk, goed of kwaad en blijdschap of verdriet ervaren. De kleine maar waardevolle letterkundige verzameling die Morreau ons biedt, zal bij velen in de smaak vallen.