Na de val van de muur, toen het proza van Imre Kertész eindelijk een welverdiende weg naar de lezers vond, begon Kertész ook in de vorm van redevoeringen en essays over de holocaust te schrijven. ‘De onvergankelijkheid van de kampen’ en ‘De holocaust als cultuur’ vormen zijn eerste theoretische verhandelingen over het thema dat zijn hele oeuvre beheerst. De genadeloos scherpe en analytische blik die we kennen uit zijn romans kenmerkt ook deze bespiegelende teksten. Voor Imre Kertész is Auschwitz geen op zichzelf staand verschijnsel, dat als een Fremdkörper buiten de Europese geschiedenis zou staan en afgedaan kan worden met de betiteling ‘hel’. Het is de ultieme belichaming van menselijke degradatie in onze moderne samenleving. De existentiële vraag is of dit Europese trauma de gedaante aanneemt van cultuur of van neurose; of het een constructieve of destructieve bijdrage aan de Europese samenleving levert. <br><br> Deze bundel bevat de voltallige essays en redevoeringen van Nobelprijswinnaar Imre Kertész. In heldere bewoordingen doorgrondt Kertész de ethische en culturele betekenis van de holocaust en plaatst deze in een breed maatschappelijk verband. Zijn scherpzinnige beschouwingen gaan over het totalitaire karakter van de twintigste eeuw, over ballingschap en overleven, de omwenteling na de val van de Berlijnse muur, en het nieuwe Europa. <br><br> ‘Kertész is een empathisch essayist, die zijn onderwerpen hartstochtelijk uitdiept. Toon en procedure lijken op die van zijn overige werk. Maar zelfs over Auschwitz schrijft hij hier losser, opener.’ – Michaël Zeeman in de Volkskrant <br><br> ‘Wie Imre Kertész leest kán niet meer vergeten.’ – De Groene Amsterdammer