Je kent de gedachte wel: 'iedereen in z'n waarde laten'. Als de ander zich ergens goed bij voelt, dan heb je voor je gevoel verder weinig in te brengen. En zo kan het gebeuren dat we naast elkaar, maar niet echt samen met elkaar door het leven gaan. Norman Viss laat zien dat we in elke soort relatie geroepen zijn om elkaar te scherpen zoals ijzer ijzer scherpt. Daar is meer voor nodig dan alleen de ander in z'n waarde laten. Dat veronderstelt een afhankelijkheid van elkaar, de plicht om elkaar te helpen, te bemoedigen, te ondersteunen en aan te scherpen.