Het boek 'Saturnus' werd door Jakob Lorber ontvangen en opgeschreven in de jaren 1841 en 1842. Als een schijnbaar kinderlijk eenvoudig verhaal ontvouwt zich hier volgens een wijs opgezet plan een groots beeld van het hele wezen en leven van deze machtige planeet voor ons geestelijk oog. Nadat de geweldige grootte en de uiterlijke hoedanigheid van dit merkwaardige hemellichaam met zijn ring en zijn talrijke manen zijn geschetst, worden we met de beschrijving van de belangrijkste en leerrijkste verschijningen, door het planten- en dierenrijk van Saturnus tot aan het geslacht van de reusachtige saturnusmensen geleid, dat ook daar, zoals op alle hemellichamen, de kroon op de stoffelijke scheppingsontwikkeling en de overgang naar de zuiver geestelijke ontwikkelingsfases is. We komen allerlei zaken te weten over de vorm, het leven, de zeden en gebruiken, het huwelijk, het familieleven, de industrie en de handel van de lichamelijk grote, geestrijke, zeer godvruchtige saturnusbewoners. Ten slotte onthult de beschrijver voor ons ook nog de op Saturnus geldende, hoogstaande religie, waarin de grootste zorg besteed wordt aan deemoedigheid en eerbied voor de 'Grote Geest'. Deze hele, aan Jakob Lorber gedicteerde beschrijving van Saturnus heeft, zoals alle andere scheppingsbeschrijvingen, voornamelijk ten doel, om in onze harten door de grootte en heerlijkheid van de goddelijke werken, de liefde tot de Schepper, die tevens onze liefdevolle hemelse Vader wil zijn, te verhogen en ons te tonen hoe de liefde en wijsheid van God alle wezens langs de wonderbaarlijkste wegen vanuit de geschapen onvolmaaktheid, vanuit nacht en nood tot geestelijke voleinding en tot eeuwig leven en geluk leidt. In deze geest moge dit boek gelezen worden en zegen brengen.