Ingmar Heytze, een der vitaalste dichters van dit moment, heeft een nieuwe bundel: Schaduwboekhouding. Niet alleen toont hij zich een bijzonder productief dichter, ook inhoudelijk slaat hij steeds nieuwe wegen in. Bracht hij, na enkele succesvolle gedichtenbundels, in het vorig jaar verschenen Ik ben er voor niemand een hechte en innemende reeks prozaminiaturen bijeen (met veel superlatieven genomineerd voor de Debutantenprijs voor proza), in zijn Schaduwboekhouding combineert hij op speelse en schijnbaar laconieke wijze een serie gedichten en miniaturen. Sómmige dichters des vaderlands hebben geen verkiezingen nodig. Heytze (proza)dicht in Schaduwboekhouding geestdriftig over eenpersoonsmensen, tweepersoonsmensen en twijfelaars. Hij bepleit de eeuwigheidswaarde van erwtensoep, deelt zijn ervaring met reservegetallen, onderzoekt de aantrekkingskracht van stadsmezen en observeert de onweerbezorger. Maar tussen deze wereldse zaken door fileert hij als vanouds het begrip 'liefde'. Hij dicht over liefde die aarzelt, jaloers is, toehapt, genadeloos oordeelt, te vroeg afscheid neemt en gelukzalig naast je in slaap dobbert: 'Samen slapen lijkt nog het meest op twee dobbers zijn. We liggen losjes verbonden met een bijna onzichtbaar, zilverkoord op het matras. We zinken er een beetje in weg, alsof we op de oppervlakte van het water dobberen. Er wordt met ons gevist naar slaap. De slaap hapt toe en trekt ons langzaam naar beneden. Dan worden we beurtelings opgehaald, en weer ingelegd, en weer opgehaald, en weer ingelegd, en zo verder. Een bodem is er niet. We pendelen in de lome golven van slaap en bewustzijn, op en neer door de nacht. Onderweg komen we elkaar tegen, en dan knuffelen we even, of we mompelen iets onverstaanbaars, of we slaan een arm om elkaar heen en vervolgen onze gang naar de oppervlakte of de diepte...' Van Ingmar Heytze (1970) verscheen recent de bundel Nietzsche schrijft een laatste vers met gedichten over filosofen. Hij is een van de meest vitale en productieve dichters van zijn generatie, wiens werk keer op keer wordt herdrukt. Hij schrijft columns voor Utrecht Nieuwsblad en Psychologie Magazine, scenario's voor hoorspelen en stelt poëziebloemlezingen samen.