Leven is denkbeelden verzamelen. Samen vormen ze onze visie op de wereld en onszelf. Op den duur zit ons hoofd er vol mee. We lijken op een huis waarin iemand lang heeft gewoond, zodat het vol staat met dingen die hij wil bewaren, althans niet weggooien. Schiften zou het beste zijn. Maar hoe doe je dat? Soms gaat het vanzelf. De werkelijkheid komt ons te hulp met haar eigen inbreng. Andere godsdiensten een plaats toekennen - het was niet in ons opgekomen als ze niet zelf op het toneel waren verschenen. Schiften is een waagstuk: de stap maken van niet durven weggooien naar niet langer bewaren. In dit boek voltrekt Harry Kuitert zo'n schifting op het terrein van het christelijk geloof. Het verschijnt ter gelegenheid van zijn tachtigste verjaardag. Hij pretendeert niet dat een mens als hij ouder wordt ook helderziende wordt; wel komt hij in de positie dat hij beter kan onderscheiden tussen wat ertoe doet en wat niet.