Jippe Burmania fertelt op iepenhertige wize syn libbensferhaal. Hy hat syn geheimen noch oan net ien ferteld.  Allinne syn hynders witte it al lang.   In ynspirearjend ferhaal oer hoe't er him ûntwraksele oan syn earmoedige jeugd yn Minnertsgea. Hoe't er syn plakje yn 'e wrâld sa njonkenlytsen beskrept hat. Mar dochs mei genôch fragen sitten bliuwt. Fragen oer skuld, oer hoe it oars kinnen hie.   Ik haw it gelok, dat ik myn hynders haw. Dêr bin ik hiel wiis mei. Ik genietsje dêr fan. Ik fyn se skitterjend. Bisten dogge my net sear. Ik fertel myn geheimen en myn problemen oan myn hynders. Dan fiel ik my op dat momint even ferromme. Dat bist sjocht my dan hiel ûnnoazel oan en tinkt miskien: "Wêr hat dy lul it oer?" Se sizze wol neat werom, mar ik bin myn problemen al even kwyt. Ik soe it oan de measte minsken sa mar net fertelle, wat ik myn hynders fertel. As ik it de minsken fertelle soe, dan hawwe se efkes meilijen mei my. Mar as se fuort binne, fertelle se it troch oan de buorman.