In 'Soepel Taxushout' vertelt Yvon de Vlugt op indringende wijze over haar burn out. Vol schaamte zoekt ze rust in de natuur. Daar, weg van het jachtige leven, verwerkt ze de dood van haar moeder en komen vele vragen boven. Wat is de invloed van haar Twentse familieachtergrond, hoe ziet ze de traditioneel christelijke godsdienst van haar ouders tegenover de ietsisme geest van deze tijd. Maar bovenal zoekt ze haar weg in het omgaan met de ellende van de wereld. Door dromen en 'toeval' komt ze tot verrassende inzichten. Zwervend langs de afgrond van haar ziel en de samenleving weet ze zich te bevrijden van verbittering. Woede en angst maken plaats voor dankbaarheid. Durven leven betekent vallen, opstaan en weer verder gaan.