De terugkeer van Mozart op aarde, blanke meisjes die de blues willen zingen, het eind van het paard en de hond en het schoteltje sigarettenpeuken in de ijskast, het zijn gebeurtenissen die een onuitwisbare indruk achterlaten. Adriaan Jaeggi dicht over de momenten die een leven een totaal ander aanzien kunnen geven. Fatale gebeurtenissen, die overigens alleen fataal zijn voor degene die ze opmerkt. Hij maakt daarbij ruim gebruik van de vrijheden die moderne poëzie biedt: vormvastheid en anarchie, nauwkeurigheid en willekeur lotsbestemming en mazzel, nostalgie en toekomstverlangen. Het vormt een bundel waarin een voortdurend gevecht gaande is, vóór de schrik van het inzicht, tegen de gemakzucht van de wanhoop.