Het begijnhof van Lier, voorjaar 1597. De rust op het begijnhof wordt verstoord door een nachtelijke brand die een halve straat in de as legt. Tussen het puin wordt het lichaam van een begijn ontdekt. Het slachtoffer wordt geïdentificeerd als de jonge, knappe Barbara die weldra het begijnhof zou verlaten om te huwen. Maar was Barbara wel zo gelukkig met dat aanstaande huwelijk? En waarom reageert haar verloofde zo eigenaardig op het nieuws van haar dood? Heeft het feit dat ze de vorige dag op straat werd aangevallen door een bedelares en dat ze door de baljuw op beschuldiging van openbare dronkenschap naar het begijnhof werd gebracht, er iets mee te maken? Zowel juffrouw Catharina – die met eigen problemen worstelt – als grootjuffrouw Amandine – wier aandacht volledig wordt opgeslorpt door de aankondiging van een plotselinge bisschoppelijke visitatie – voelen zich schuldig omdat ze Barbara in de kou hebben laten staan. Ligt de reden voor de visitatie bij juffrouw Helena, die stigmata op haar handen en voeten vertoont en als een heilige op het hof leeft? De begijnen moeten hun beste beentje voorzetten om de bisschoppelijk afgevaardigde ervan te overtuigen dat ze een vroom en onberispelijk leven leiden. Een vermoorde begijn zal de bisschop minstens het voorhoofd doen fronsen. En wat is de bisschoppelijke reactie als het niet bij die ene dode blijft? Baljuw Maarten Groenendijk meent al snel te weten wie de moordenaar van juffrouw Barbara is. Grootjuffrouw Amandine en juffrouw Catharina volgen echter een heel ander spoor.