In Statige Heren (1466 – 1825) komen zesentwintig onbekende naamgevers persoonlijk aan het woord. Het betreft rustige zestiende, flamboyante zeventiende en degelijke achttiende eeuwse heren. Zij waren raads- en staatslieden die voor de Nederlanden dikwijls van doorslaggevend belang waren. De verhalen bieden naast de geschreven portretten talrijke bijzonderheden over de tijd en vormen een rijke bron voor allen die de geschiedenis van de Nederlanden lief hebben. Jacob Hop (1681. Citaat van pagina 201: Stadhouder Willem III krijgt hooglopende ruzie met ons over het werven van extra soldaten. Wij zijn tegen! Ik spreek namens de stadsregering. Het volk is ontevreden, denkt dat ik teveel toegeef, spreekt over verraad, dreigt mij te doden op eenzelfde manier als de gebroeders De Witt. De stadsregering neemt het voor mij op. Ik leef nog. Simon van Slingelandt (1720. Citaat van pagina 219) Ik ben een goed financier, vind enkele oplossingen voor de financiële crisis van de Republiek. Met mijn vriend, thesaurier Jacob Hop, lukt het om het bankroet van de staat te voorkomen. We verminderen land- en zeemacht, maar bewaren zoveel gevechtskracht dat het buitenland achting voor ons blijft houden. Volijverige ambtenaren bedachten aan het begin van de twintigste eeuw welke heren het waard waren om hun naam te verbinden aan straten en lanen in een woonwijk achter de duinen van Scheveningen. Deze heren overspannen een tijdperk vanaf het 15de eeuwse gewest Holland tot aan het 19de eeuwse Koninkrijk der Nederlanden. Zij leven onze geschiedenis.