Tijdens zijn Amerikaanse boektournee voor zijn memoires Hitch-22 stortte Christopher Hitchens in zijn hotelkamer in New York in elkaar met een schurende pijn op de borst. Later schreef hij in een van zijn eerste, zeer ontroerende stukken in VanityFair dat hij op dat moment de grens was overgestoken van het land van de gezonden naar het land van de ziekte. Niet lang daarna onderging hij alle soorten van behandeling, waarbij hij alle niveaus van lijden moest ondergaan, waaronder zelfs het verlies van zijn stem.Sterfelijkis het meest meditatieve geschrift van Hitchens; zowel een bloedeerlijk verslag van de verwoestingen door de ziekte, als een analyse van de etiquette rond ziek-zijn en kanker. Sterfelijk is de coda van een leven dat bestond uit uitzonderlijk verhitte debatten en weergaloos proza. In deze eloquente confrontatie met sterfelijkheid, geeft Hitchens een menselijk gezicht aan een slopende ziekte die velen treft.'Deze columns zijn zowel elegant als ontroerend. Ze geven inzicht en tonen moed. Christopher Hitchens is de beste winnaar in de meest zware tijden.' Uit het juryrapport van de National Magazine Award