Sterrenlicht is na Zachte regen (2009) en De zeeuil (2010) de derde bundel van Martijn Min. Het is een bescheiden verzameling gedichten over verlangen en berusting. Het verlangen dat de sterrenhemel bij ons oproept tegenover de berusting als de avond valt. Martijn Min (1976) is schrijver, redacteur en uitgever tegelijk. Na zijn opleiding tot redacteur legde hij zich toe op het schrijven en vertalen van kinderboeken en werkte hij als freelance redacteur en verslaggever voor diverse media. STERRENLICHT Ik kan niet slapen. Ik kan niet rusten. Al woon je in de bergen, lief. Hier loop ik in de donkere avond. En loop ik vol van ongerief. Ik kan niet wonen. Ik kan niet zijn. Ik kan alleen nog maar verlangen. Mijn hart slaat als een wilde vent. Mijn bloed raast door verwijde gangen. Al had ik geen kleren, was ik ongevoed, liep ik daag’lijks in een dodenstoet. Had ik geen huis, en geen gezicht, woonde ik enkel in jouw schoonheid, jouw naam, en dit gedicht. Maar in de o zo donkere avond, woon ik liever in jouw ogen vol van sterrenlicht.