Stormen, olielekken, motetten is een bundel over de twee hoofdbestanddelen van de mens: water en relaties. In voortrazende, aftastende gedichten toont Xavier Roelens betrokkenheid bij taal en wereld en zoekt hij uit of poëzie de inzet van milieubewustzijn kan vormen. wat de zee opwerpt is wat we oprapen voor onze uitzet: een bloempot, een breezer, een gloeilamp, een tetrabrik met frambozensmaak, een plastic zak, een fles ketchup, een ijzersponsje, brandhout in cellofaan, een schroefdop, een jerrycan, bekers, een vuilniszak om alles te bewaren en voor 's middags wier op een bedje van tamponhoesjes. Na een particuliere openingscyclus openen zich stilaan de ogen in de middencyclus, om te eindigen in een apocalyptisch slot: 'men moet 's avonds eten op tafel hebben / staan en als de ogen groter dan de buik dan past de buik zich aan.' Door deze bundel te schrijven werd Roelens vegetariër. Xavier Roelens schrijft poëzie, proza en essays - hij is ook een van de opvallendste voorlezers van Nederlandstalige poëzie en redacteur van diverse bloemlezingen en de tijdschriften en er is en Kluger Hans. Zijn debuut, Er is een spookrijder gesignaleerd (2007), werd zeer goed ontvangen. 'Een vitaal levensgevoel spreekt uit Roelens poëzie. Er waait een frisse wind door. Ratio en intuïtie sluiten een monsterverbond, zijn pennenvruchten hebben een krachtige, eigen smaak en zijn lastig te kwalificeren in termen als zoet, zuur of bitter. [...] Het is ronduit spannende en belangwekkende poëzie!' - Elmar Kuiper, NRC Handelsblad 'In stormen, olievlekken, motetten is Xavier Roelens erin geslaagd engagement in een doordachte literaire vorm te gieten en een ecopoëzie te creëren die de alomvattende gevolgen van menselijke onachtzaamheid verwoordt. Dat de natuur hier geen stem heeft is geen onachtzaamheid maar maakt de toestand van de natuur tastbaar.' - Juryrapport Prijs van de Provincie West-Vlaanderen