In de middag van 12 mei 1940 wordt bij Doorn de eerste en enige Nederlandse militair wegens desertie veroordeeld en gefusilleerd: de 22-jarige sergeant Chris Meijer uit Dieren. Maar was er eigenlijk wel sprake van desertie? En heeft Meijer een fair proces gehad? In Stuk terug, de aftocht van sergeant Meijer vervlecht Jan van Weeren menselijk drama en historische feiten tot een roman over het leven en de dood van een Gelderse jongen die de Grebbelinie moest verdedigen terwijl zijn eigen dorp al door de vijand was bezet. Hoe zit het nu precies met deze eigenzinnige sergeant? En met de overijverige generaal die zijn manschappen ziet weglopen? Gaat het om recht of onrecht, om gelijk of ongelijk, of om de tragische onontkoombaarheid van het bestaan?