Voormalig kunstschilder Bernd G. Bevers graaft in authentieke, tijdloze gedichten naar de diepste lagen van zijn jeugd. Kenmerkend voor zijn poëzie zijn de melancholieke grondtoon en de subtiele, soms pijnlijke scherpe beeldtaal die een schildershand verraadt. Een wolkenzee trekt 'als stapels ziekenhuisbeddengoed' naar het oosten, een merel zit 'strenggelovig onder zijn zwarte hoofddoek' te zingen en de hemel lijkt 'een winkelcentrum voor regenjassen en armen van geest'.