Tien jaar heeft de Amsterdammer Machiel Kuijt in Thailand gevangen gezeten. Onschuldig. Na vijf jaar voorarrest sprak de Thaise rechtbank hem vrij. Voor de beschuldiging van drugshandel was geen enkel bewijs. Maar Machiel moest nog ruim anderhalf jaar gevangen blijven, in afwachting van het hoger beroep. Het hof veroordeelde hem, nog steeds zonder enig bewijs, tot levenslang. Machiel Kuijt werd het symbool van alle slachtoffers van het absurde Thaise rechtssysteem en van het mensonterende Thaise gevangenisregime. Zijn lot bracht de Tweede Kamer ertoe de regering te dwingen een verdrag met Thailand te sluiten, zodat Nederlandse gevangenen na een bepaalde tijd naar hun vaderland overgebracht kunnen worden. Al die jaren heeft Machiel in uitvoerige brieven vastgelegd hoe het leven in Thaise gevangenschap verloopt en hoe hij zich daarin staande heeft weten te houden. Hij beschrijft het regime van bewakers en hun hulpjes, de wantoestanden en de alledaagse besognes. En vooral de aanslag die dit alles pleegt op zijn uithoudingsvermogen. Voor het boek Tien jaar achter Thaise tralies heeft Bert Steinmetz, redacteur van Het Parool, Machiels brieven bewerkt en in hoofdstukken gerangschikt. Machiels relaas wordt onderbroken door de belevenissen van zijn moeder, Pita Kuijt, en de ervaringen van zijn advocaat, mr. Geert-Jan Knoops. Zij vullen het verhaal van Machiel Kuijt aan, het verbijsterende verhaal van tien jaar achter Thaise tralies.