Tijd en landen is het (langverwachte) poëziedebuut van Willem van Zadelhoff. Dit is geen monomane poëzie. Bij Van Zadelhoff kan veel de aanleiding zijn tot een gedicht: de glinstering van metaal, een voorbije liefde, een overleden huisdier, een reis door de woestijn. Hij behandelt zijn onderwerpen gelijkwaardig. Hij brengt geen hiërarchie aan. Hij roept met zijn taal beelden op om ze voor de vergetelheid te behoeden.