"Tormento" gaat van start als een realistische variant op het Assepoester-motief. Amparo, een straatarm weesmeisje, houdt op een fatsoenlijke manier het hoofd boven water door slavenarbeid te verrichten voor mevrouw Bringas, een ver familielid. Als de nood het hoogst is, maakt ze kennis met Caballero, een heuse droomprins, die tot over zijn oren verliefd op haar wordt. Dan doemt uit het verleden een schandvlek op, en het sprookje slaat om in een nachtmerrie. Amparo wordt van twee kanten bedreigd: door haar schijnheilige ex-beschermvrouwe en door een beestmens in priesterkleed. Wat moet ze doen? Wat kan ze doen? Alles eerlijk opbiechten? In het leven gaan? Zich van het leven beroven? Meesterlijk beschrijft Galdós de hypocrisie van de beau monde, de hielenlikkerij van de bourgeoisie, de uitzichtloosheid van de ‘nette armoede’, en daaronder de lusten die als lava door de riolen van het negentiende-eeuwse Madrid stromen. Benito Pérez Galdós (1843-1920) geldt als de belangrijkste Spaanse romanschrijver van de negentiende eeuw, vergelijkbaar met Dickens, Balzac of Tolstoi (of, om in Nederland te blijven, met Louis Couperus). Met een oeuvre van ruim honderd titels is hij een van de grondleggers van de moderne Spaanse roman. Het onbetwiste hoogtepunt van zijn oeuvre is de roman "Fortunata en Jacinta" (1877).