Na zijn reis van twee maanden naar het hart van Borneo dacht Redmond O'Hanlon dat een reis van vier maanden over de Orinoco naar het hart van het Amazonegebied geen enkel probleem zou opleveren. Niets bleek minder waar: naast de gevaren die hij al kende uit Borneo, deden zich nog heel andere voor: een op aids lijkende ziekte, rivierblindheid, geelzucht en niet te vergeten een minuscuul visje dat maar één wens heeft: een penis binnenzwemmen en zich daar nestelen, waarna slechts één remedie rest: afhakken. Al deze gevaren verbleken echter bij het grootste van alle: zijn medereizigers. Het heeft O'Hanlon niet belet terug te komen met een even geestig als erudiet verslag van zijn reis. Van exotische vogels en otters tot indianen met zeer ongewone gebruiken. En wie kan zeggen dat hij aanwezig is geweest bij het uitsterven van een taal?