De jonge moeder Anne-Bregt worstelt met haar leven. Ze weet lange tijd niet wat er met haar aan de hand is totdat ze een manische episode meemaakt. In haar zoektocht om hulp komt ze bij een psychiater terecht, die de symptomen van haar bipolaire stoornis niet herkent. Pas als ze ervan wordt overtuigd dat een tijdelijke opname in een psychiatrisch ziekenhuis haar goed zou doen, wordt de diagnose gesteld. Ze is manisch-depressief. Vanaf dat moment doet ze alle mogelijke moeite om haar leven opnieuw in te richten. Ze leert steeds beter met haar aandoening om te gaan, ondanks de extreme stemmingswisselingen. Ze worstelt met de opvoeding van dochter Marinthe, met haar familie, haar vrienden en met haar ambitie om schrijver te worden. De zoektocht naar een nieuwe man in haar leven zorgt voor nog meer confrontatie. Ze stalkt zelfs een onbereikbare homoseksuele vriend in de overtuiging dat hij dé man is. Een oude vriend zorgt voor een verrassend einde van het boek. Onderhoudend, vaak hilarisch, nooit melodramatisch en soms intens droevig. Ook mensen zonder mds (manisch-depressieve stoornis) zullen zich in het verhaal herkennen, omdat 'bipolair' ons geen van allen vreemd is.