Een afdaling in de spelonken van de menselijke geest, zo zou je 'Brieven aan de Dood' het beste kunnen omschrijven, volgens de auteur Jac Welmuth. Soms hard en confronterend, dan weer ironisch en cynisch over de mogelijkheden van de mens te ontsnappen aan de 'condition humaine'. Maar bovenal is het een document van de intrigerende introspectie van de hoofdpersoon (of zijn het juist meer hoofdpersonen?) waardoor dit boek als een spannende detective leest. In haar vorm is het boek onconventioneel en vernieuwend.