De gedichten in deze bundel gaan over verlies, en afscheid. Heel subtiel weet Ingrid Gorris pijn, verdriet en onvermogen te verbeelden in goed gekozen woorden. Haar taal is sober, maar krachtig. De emotie die zij oproept is authentiek en doordringend. Een bijzondere bundeling gevoelens bij het afscheid van een dochter van haar moeder. Eerdere publicaties: Verdichte gedichten (1996), Doodnormaal (1998), Sporen in de zee (2002)