The Undutchables is wel een lachspiegel voor de Nederlanders genoemd, maar klopt dat? Barsten we bij het lezen uit in een bevrijdende lach? Of is het meer de lach van een boer met kiespijn? White & Boucke confronteren ons met onze vreemde trekjes, zoals de koektrommel die dicht blijft voor wie het kopje koffie afslaat. De bossen bloemen die het woord voor ons moeten doen. Onze lunch bestaande uit een dubbele boterham kaas en een beker karnemelk. Onze tweeslachtige omgang met softdrugs. Is Nederland na twee bizarre moorden een land in verwarring? Is het beeld dat de auteurs van de Dutchies schetsen correct en herkennen we onszelf erin? Nee, natuurlijk niet. Zo zijn wij niet. Zo zijn alle andere Nederlanders. En daarom is het zo'n heerlijk boek om cadeau te geven.