'Ik heb het gevoel er hulpeloos bij te staan. Als we het maar samen konden aanpakken, maar jij bent weggevlucht, zover je maar kon en ik ben er niet om je lief te hebben.' 'Ik sprong ver - ver genoeg dacht ik - om wat rust en klaarheid te vinden. Jouw brief had iets van de rubberen navelstreng die de benji-springer na zijn sprong weerhoudt en tot halt dwingt.' Hier. Brussel. Zijn faculteit, seminaries en studenten. Het leven met zijn vaste plannen en zijn gecalculeerde toekomst. De professor. Steven. Daar. India. Haar vlucht. De fascinatie voor het Oosten. De storm die haar leven omwoelt. De drang om het verleden te begrijpen. De assistente. Tine. Tussen hier en daar, tussen Steven en Tine, reist de liefde. Brieven gaan en komen, brieven als lawines, die brokstukken meesleuren en alles tegelijk aanstoten. De woorden zijn 'naakt'. Zo zijn ook de gevoelens, zo zijn Steven en Tine, naakt en kwetsbaar als het leven.