In 1988 wordt het honderdjarige Concertgebouworkest Koninklijk. En het krijgt een nieuwe chef-dirigent: de Italiaan Riccardo Chailly treedt aan als opvolger van Bernard Haitink. In moeilijke tijden. Begrotingstekorten en de muzikale ambities van dirigent en orkest dwingen tot het verzakelijken van de bedrijfsvoering. Tegelijkertijd blijkt Chailly's eigenzinnige omgang met de Amsterdamse Bruckner- en Mahler-traditie niet onomstreden, en ontstaat de vrees dat de hang naar internationale expansie wordt bekocht met een verlies aan artistieke bewegingsvrijheid. Nadat artistiek directeur Hein van Royen overlijdt, is het orkest jarenlang lijdend voorwerp van wat het zelf zal typeren als het 'KCO-dilemma': de zoektocht naar de juiste balans tussen 'artistieke diversiteit' en 'rendabele bedrijfsvoering'. Terwijl het orkest in rap tempo zijn tekorten inloopt, wordt de zakelijk-artistieke koers van het orkest inzet van een belangenstrijd waarin Van Royens opvolger Jan Zekveld sneuvelt. Pas in 1998/1999 keert met de benoeming van algemeen directeur Jan Willem Loot en artistiek leider Joel Ethan Fried de rust weer. Intussen stort de cd-markt in, en vertrekt Chailly in 2004 naar Leipzig - maar krijgt het orkest met de Letse dirigent Mariss Jansons ook de opvolger die iedereen wilde, en start de culturele onderneming die het KCO geworden is zijn eigen platenlabel RCO Live. Dit boek over de laatste twintig jaar van het Koninklijk Concertgebouworkest beschrijft een periode die veel meer is dan een willekeurige episode uit de geschiedenis van een toporkest. Het beschrijft hoe bestuur, orkeststaf en musici hun KCO-dilemma aanpakten en oplosten.