Het mobiliseren, administreren, beheren en distribueren van ‘geefgeld’ is in onze economie een aparte ‘branche’ geworden. Loterijen voor goede doelen zijn daarbij niet weg te denken. De organisatie van de BankGiroLoterij – een van de oudste en bekendste kansspelen – is grondig gewijzigd. Als ergens veel geld omgaat (en bij de BankGiroLoterij ging meer dan één miljard euro om) is het verstandig goed te kijken naar de organisaties die erachter zitten. Na jarenlange nonchalance van de overheid is er sinds tien jaar nu een College van Toezicht dat de gang van zaken in de gaten houdt en dat binnenkort ook met harde hand kan optreden. Het is ook goed de geschiedenis van een loterij vast te leggen. Die geschiedenis is bovendien interessant, irritant en soms amusant omdat zij is gemaakt door mensen met ideeën, idealen en hebbelijkheden. Deze biografie van de stichting Algemene Loterij Nederland vertelt een geschiedenis van succes en mislukking, taaie vasthoudendheid en soms nauwelijks te overwinnen wantrouwen, van (weinig) bureaucratie en (voldoende) pragmatische soepelheid. En vooral van de overtuiging dat er met veel geld door de vijf bij de ALN aangesloten landelijke fondsen en door ALN zelf veel goeds is verricht. Mr. B.A. (Ben) Schmitz (1932) raakte als hoofd van de televisie, later directeur en uiteindelijk voorzitter van de KRO via de Stichting Katholieke Noden (thans Skanfonds) nauw bij de BankGiroLoterij betrokken. Hij was van 1973 tot 2004 lid van het bestuur van de stichting Algemene Loterij Nederland. Over de geschiedenis van de KRO- en SUFA-loterijen publiceerde hij in 2002, eveneens bij Uitgeverij Valkhof Pers, Een vangnet van 250 miljoen.